പരീക്ഷയുടെ മൂല്യബോധവും മൂല്യബോധത്തിന്റെ പരിരക്ഷയും

നമ്മുടെ കുട്ടികള്‍ വിശ്വസിക്കാന്‍ കൊളളാത്തവരാണെന്നു വീണ്ടും വീണ്ടും അവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന പ്രക്രിയയാണോ പരീക്ഷ?

കുട്ടികള്‍ക്കു അധ്യാപിക ചേദ്യക്കടലാസ് നല്‍കുന്നു. ഭാരമുളള നിശബ്ദത കൊണ്ടു കുട്ടികളെ മൂടുന്നു. കളളത്തരം പിടിക്കാന്‍ ജാഗ്രത കാട്ടുന്ന പോലീസുകാരെപ്പോലെ മുഖത്തു ഗൗരവം നിറച്ച് , കണ്ണുകളുടെ മുന കൂര്‍പ്പിച്ച്, കൃത്രിമമായ പിരിമുറുക്കം വരുത്തി സൂപ്പര്‍വൈസറായി അവതരിക്കുന്ന അധ്യാപിക കുട്ടികള്‍ക്ക നല്‍കുന്ന സന്ദേശം എന്താണ്?

• ആരെങ്കിലും കോപ്പിയിടിക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞാല്‍ തൂക്കിയെടുക്കും ഞാന്‍.
• നിന്നെയൊന്നും വിശ്വസിക്കാന്‍ കൊളളില്ല.
• ഞാനില്ലേല്‍ നിങ്ങള്‍ തീര്‍ച്ചയായും കണ്ടെഴുതുകയും കളളത്തരം കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാണെന്ന് എനിക്കറിയാം..

പരീക്ഷയ്ക്കു കാവല്‍ നില്‍ക്കുന്ന ഓരോ അധ്യാപികയും അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ തന്റെ കുട്ടികളെ വിശ്വസ്തതയുടെ പാഠം പഠിപ്പിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ എന്നു ആത്മവിചാരണ നടത്തേണ്ട സമയമാണ് പരീക്ഷക്കാലം.

സഹപാഠി ശത്രു

ഓരോ കുട്ടിയും അടുത്തിരുന്ന പഠിച്ച കുട്ടിയോടകലം പാലിച്ചു വേണം സ്വന്തം കഴിവ് പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍.തന്റെ കഴിവ് അപരന്‍ തട്ടിയെടുത്താലോ? അതെ സഹപാഠി അടിച്ചുമാറ്റല്‍ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഉടമയാണെന്നു കുട്ടിയെ നാം പഠിപ്പിക്കുയാണ്. നിന്റെ സഹപാഠിയെ നീ അവിശ്വസിക്കുക .ഇതാണോ അടുപ്പത്തിന്റെ പാഠം? സഹവര്‍ത്തിതസംസ്കാരം?

ജനാധിപത്യവും മൂല്യബോധവും

"നിയമത്തെ പേടിക്കുന്നതു കൊണ്ടു മാത്രം ഞാന്‍ നിയമം പാലിക്കുന്നു. എവിടെയൊക്കെ നിയമത്തിന്റെ കണ്ണില്‍ പെടാതെയിരിക്കാന്‍ പറ്റുമോ അത്തരം സുരക്ഷിത സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ഇവയൊന്നും പാലിക്കില്ല..'

ഇങ്ങനെയുളള അവബോധമാണോ കുട്ടികള്‍ക്കു വേണ്ടത്".

അതോ ,

"ജനാധിപത്യക്രമത്തില്‍ നിയമങ്ങള്‍ അനിവാര്യമാണ്. അതു സാമൂഹിക നന്മയ്ക്കു വേണ്ടിയാണ്. എല്ലാവരുടെയും ക്ഷേമം എന്റെ ക്ഷേമവും പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നിയമങ്ങള്‍ ബാഹ്യശക്തിയുടെ സമ്മര്‍ദ്ദമില്ലാതെ പാലിക്കുമ്പോഴാണ് ഞാന്‍ സമൂഹത്തോടു വിശ്വസ്തതയുളളയാളാവുക.”

എന്നുളള തിരിച്ചറിവോടെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന കുട്ടികളെയോ നമ്മള്‍ക്കു വേണ്ടത്?

ആദ്യത്തേതിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന സംസ്കാരമാണ് ഇപ്പോഴത്തെ പരീക്ഷാരീതിയിലൂടെ നാം ഊട്ടിവളര്‍ത്തുന്നത്.

വ്യത്യസ്ത രാഷ്ട്രീയ സമാഹിക കാഴ്ചപ്പാടുകള്‍ പുലര്‍ത്തുകയും സ്വയം പുരോഗമനവാദിയെന്നു അഭിമാനിക്കുയും ചെയ്യുന്ന അധ്യാപകര്‍ അസ്വസ്ഥതപ്പെടുന്നില്ല എന്നതാണ് ഏറ്റവും വേദനാജനകം.

നമ്മുടെ ഗുരു സങ്കല്പത്തെ പരിഹസിക്കുന്ന പ്രവണതകളെ ചോദ്യം ചെയ്യാതെ വിടുകയാണവര്‍.

ഏതധ്യാപകനു/ അധ്യാപികയ്ക്ക /വിദ്യാലയത്തിനു പ്രഖ്യാപിക്കാന്‍ കഴിയും "എന്റെ/ ‍ഞങ്ങളുടെ വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ ഉന്നതമായ മൂല്യബോധം സ്വാംശീകരിക്കാന്‍ അവസരം ലഭിച്ചവരാണ്. അതിനു ഹാനികരമായ ഒന്നും അവരുടെ ഭാഗത്തു നിന്നും ഉണ്ടാകില്ല. ഏതെങ്കിലും കുട്ടി അറിയാതെ വ്യതിചലിച്ചാല്‍ അയാളെ നേര്‍വഴിക്കു കൊണ്ടുവരാന്‍ കൂട്ടായി സ്നേഹത്തിന്റെ ഭാഷയില്‍ ഇടപെടുന്നവരാണ് അവര്‍.."എന്ന്.‌

പതിറ്റാണ്ടുകള്‍ പഠിപ്പിച്ചാലും പരിതാപകരമായ അവസ്ഥയിലാണല്ലോ നാം എത്തിച്ചേരുക.? മാനവികതയുടെ പ്രായോഗിക പാഠങ്ങള്‍ പഠിപ്പിക്കാന്‍ മറന്ന നമ്മുടെ ഗുരുത്വത്തിന്റെ ഗുരുതരാവസ്ഥ.

യുപി തലം മുതല്‍ ജനാധിപത്യം വെളിച്ചം നല്‍കുന്ന പ്രായോഗികാനുഭവം ആകണം. അതിന്‍ നിന്നും കുട്ടിയുടെ മനോഭാവം വളര്‍ന്നു പന്തലിച്ച് മറ്റുളളവര്‍ക്കു തണലും കുളിര്‍മയും ചൊരിയണം.വിദ്യാലയജനാധിപത്യത്തില്‍ പ്രധാനമാനമാകണം പൊതു നിയമങ്ങള്‍ രൂപ്പെടുത്തലും പാലിക്കലും. അവയോടും അതില്‍ പങ്കാളികളായവരോടും വിശ്വസ്തരാവുക എന്നതും.

എവിടെയാണ് പഠിപ്പിക്കുന്നതെന്നു ചോദിച്ചാല്‍ മൂല്യബോധത്തിന്റെ പാഠശാലയിലാണെന്നു അഭിമാനപൂര്‍വം പറയാന്‍ കഴിയണം. വിശ്വസ്തവിദ്യാര്‍ഥികള്‍ പഠിക്കുന്ന വിദ്യാലയത്തില്‍ കാര്യങ്ങള്‍ എങ്ങനെയാകണം എന്നാലേചിക്കണം. അത്തരം ആലോചനകള്‍ ദീര്‍ഘകാലനിക്ഷേപമാണ്. കുട്ടികളെ വിശ്വാസത്തിലെടുക്കുക, അവരുടെ കഴിവില്‍ വിശ്വസിക്കുക, കുട്ടികളില്‍ ആത്മവിശ്വാസം വളര്‍ത്തുക, പരസ്പരവിശ്വാസത്തിന്റെ സാംസ്കാരികാന്തരീക്ഷം നിലനിര്‍ത്തുക , അധ്യാപകരില്‍ പഠനം സുരക്ഷിതമാകുമെന്നു വിശ്വസിക്കുക എന്നിങ്ങനെ വിശ്വാസത്തിന്റെ ബഹുമുഖത സ്വന്തം വിദ്യാലയത്തില്‍ ഹരിതപാഠമായി വിളയുന്നത് ആലോചിക്കൂ. അവിശ്വാസിയായ വിശ്വാസിയെന്ന അപവാദം നിങ്ങളില്‍ വീഴാതിരിക്കട്ടെ.

ജനാധിപത്യവിദ്യാലയം എന്തു ചെയ്യണം?

• പരീക്ഷയുടെ ഉദ്ദേശ്യ ലക്ഷ്യങ്ങള്‍ സ്കൂള്‍ പാര്‍ലമെന്റില്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യണം.
• നിയമാവലികള്‍ തയ്യാറാക്കണം.
• അതുക്ലാസില്‍ അവതരിപ്പിച്ച് അംഗീകാരം നേടണം.
• വിശ്വസ്തതയുടെ പരിരക്ഷയാണ് പരീക്ഷയുടെ മൂല്യം എന്നു മനസ്സിലാക്കണം.

താനെന്തു പഠിച്ചു തനിക്കര്‍ഹമായതു മാത്രം തനിക്കു മതി, പരമിതികള്‍ മറച്ചു വെക്കാനുളളതല്ല തിരിച്ചറിഞ്ഞു പരിഹരിക്കാനുളളതാണ്. ഏതെങ്കിലും ചോദ്യത്തിനുത്തരമറിയില്ലെങ്കില്‍ അതു എന്റെ മാത്രം കുറ്റമല്ല. അതു എനിക്കു നന്നായി മനസ്സിലാകും വിധം പഠിപ്പിക്കാന്‍ അധ്യാപികയ്ക്കു വേണ്ടത്ര കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകില്ല. ഇക്കാര്യം അധ്യാപിക മനസ്സിലാക്കിയാലേ എന്നെ സഹായിക്കാനാകൂ. സമാന പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉളള കുട്ടികളുണ്ടാകും . അതു ക്ലാസിന്റെ പൊതു സ്ഥിതിയുമാകാം. ഇവ സംബന്ധിച്ച സത്യസന്ധമായ വിവരം ലഭിക്കാനുളള അവസരമെന്ന നിലയിലാണ് ഞാന്‍ പരീക്ഷയെ കാണേണ്ടതുണ്ട്. എന്നു കുട്ടികള്‍ തിരിച്ചറിയണം

• പരീക്ഷാഹാളില്‍ അധ്യാപക സാന്നിധ്യം അനിവാര്യമോ? സെമിനാറും നടത്താം.

ഉയര്‍ന്ന മൂല്യബോധമുളള ഞങ്ങളുടെ വിദ്യാലയത്തില്‍ അധ്യാപകരുടെ അസാന്നിദ്ധ്യത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ പരീക്ഷ എഴുതും. എത്ര അടുത്തിരുന്നാലും സംയമനം പാലിക്കും. കണ്ടെഴുതുകയോ കേട്ടെഴുതുകയോ ചെയ്യില്ല. ഞങ്ങള്‍ സത്യസന്ധതയുടെ പാഠം പഠിച്ചവര്‍. ഞങ്ങളുടെ ഗുരുക്കളോളുടുളള കടപ്പാട് പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ പ്രതിഫലിപ്പിക്കും.ഉത്തമപൗരത്വപരിശീലനം പ്രവൃത്തിയിലൂടെ എന്നു വിശ്വസിക്കുന്നവരാണ് ഞങ്ങള്‍.കുട്ടികള്‍ നാളെയുടെ വാഗ്ദാനങ്ങളെന്ന സമൂഹത്തിന്റെ വിശ്വാസത്തില്‍ കളങ്കമാകില്ലൊരിക്കലും ഞങ്ങള്‍.

ഇത്തരം പ്രതിജ്ഞ ഉളളില്‍ തട്ടി ചൊല്ലുന്ന കുട്ടികള്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍ പിന്നെ നാം ആരെ അവിശ്വസിക്കണം.? നേരും നെറിവും അറവിന്റെ ഭാഗമാണ്.

ഇങ്ങനെ ധീരതീരുമാനങ്ങള്‍ എടുക്കണമെങ്കില്‍ ശരിക്കും നമ്മള്‍ക്കു നമ്മളെ വിശ്വാസം വേണം.അതാദ്യം വരട്ടെ.

നിങ്ങള്‍ പുരോഗമനവാദിയാണോ എന്നു സ്വയം ആലോചിക്കൂ.

ഗമനചിന്തയുടെ രാസപ്രവര്‍ത്തനം ഒരിടത്തു കുറ്റിയടിച്ച പോലെ നിങ്ങളെ നിറുത്തില്ല. അങ്ങനെയല്ല നിശ്ചലമാണ് എങ്കില്‍

ഹാ കഷ്ടം , കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ഭാവി ഈ പാപിയുടെ കരങ്ങളില്‍ അരക്ഷിതമാണല്ലോ എന്നു ഓര്‍ത്തു സ്വയം വിലപിക്കുകയല്ല വേണ്ടത് .

മാറാനിനിയും വൈകിയില്ലെന്നു തിരിച്ചറിയുക.

പുതു ചിന്തയുടെ, പുതിയ നിലപാടുകളുടെ പുതുവര്‍ഷം ആശംസിക്കുന്നു

0