ഒരു ടീച്ചര് (T1) അക്ഷരം ഉറപ്പിക്കാനായി ചെയ്യുന്ന പ്രവര്ത്തനം അക്ഷരപദസൂര്യന് നിര്മ്മിക്കലാണ്. ഊന്നല് നല്കേണ്ട അക്ഷരം നല്കും. അത് ചേര്ന്നുവരുന്ന വാക്കുകള് കുട്ടികള് പറയും. ടീച്ചര് അത് ചാര്ട്ടില് എഴുതും. കുട്ടികളെക്കൊണ്ട് വായിപ്പിക്കും. ഇത് വാട്സാപ്പ് ഗ്രൂപ്പില് ചര്ച്ചയായി.
ആ ചര്ച്ച ചുവടെ നല്കുന്നു
ടീച്ചർ
പറഞ്ഞതുപോലെ ഞാൻ കുട്ടികളുടെ
പങ്കാളിത്തത്തോടെ രൂപീകരിക്കാവുന്ന ഒരു അക്ഷര
പദസൂര്യനുണ്ടാക്കി അത് ചുവടെ
"ഇനിയുള്ള പ്രോസസ് പറയൂ."
ടീച്ചര് അപ്പോള് വിശദീകരിച്ചു. "പദസൂര്യന് ബോർഡില് എഴുതി ഇട്ടു.ഏതൊക്കെ വാക്കുകൾ കുട്ടികൾക്ക് വായിക്കാൻ കഴിയുന്നു എന്ന് വേണേൽ നോക്കാം, അവ ഉപയോഗിച്ച് ഒരു കഥ പറയാമല്ലോ, (അധ്യാപിക പറഞ്ഞാലും മതി )കഥ കുട്ടികൾക്ക് മനസ്സിലായ ശേഷം ചോദ്യങ്ങൾ ആകാം. കൂട്ടിച്ചേർത്ത് പറയുവാന് അവസരം നൽകാമല്ലോ"
ടീച്ചറുടെ വിശദീകരണത്തില് അവ്യക്തത തോന്നിയപ്പോള് ഞാന് ചോദിച്ചു
"പറയുന്നതൊന്നും എല്ലാവർക്കും വായിക്കാൻ അറിയില്ലല്ലോ? ഉദാ: ദക്ഷിണ (ക്ഷ പരിചയമില്ല), ദു:ഖം (ഖ പരിചയമില്ല) എന്തു ചെയ്യും? ഹൃ ചിഹ്നം പരിചയമില്ല"
ടീച്ചറുടെ മറുപടി ഇതായിരുന്നു: "അവിടെ നമ്മൾ അക്ഷരങ്ങൾ ഘടന പറഞ്ഞു വ്യക്തമാക്കണമല്ലോ, അറിയാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, പല വാക്കുകൾ പറയിക്കാം, ബോർഡ് എഴുത്തും കട്ടിക്ക് എഴുത്തും സാധ്യമാണല്ലോ"
അപ്പോള് മറ്റൊരു ടീച്ചര് ഇടപെട്ട് പ്രതികരിച്ചു.
"ഇതിപ്പോ വലിയ പ്രയാസം ആയി തോന്നുകയാണ്. കുട്ടിയുടെ അനുഭവവും ഇതും തമ്മിൽ എന്തൊരു വിടവാണ്! വാക്ക് പറഞ്ഞാലും അതിന്റെ എഴുത്ത് കുട്ടിയ്ക്ക് വളരെ അപരിചിതം ആയിരിക്കും."
വേറൊരാള് വിമര്ശനാത്മക ചോദ്യം ഉന്നയിച്ചു. "കുട്ടിയുടെ അനുഭവമണ്ഡലവുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഇത്തരം വാക്കുകൾ എഴുതുന്നതിലൂടെ എന്ത് ആശയ രൂപീകരണമാണ് കുട്ടിയിൽ നടക്കുന്നത്?"
അപ്പോള് ടീച്ചര് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു
"കഥ പോലെ ആശയം അവതരിപ്പിച്ചാല് കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് എളുപ്പം അല്ലെ?"
നാലാമത്തെ ടീച്ചര് വിശദീകരണം തേടി എങ്ങനെ ആണ് ടീച്ചർ?
അപ്പോള് ഞാന് കഥയുടെ ഒരു സാധ്യത പങ്കിട്ടു.
ഒരിടത്ത് *ദയ* എന്ന പേരുള്ള കുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു.
സൂര്യൻ *ഉദിച്ചപ്പോൾ* അവൾ നടക്കാനിറങ്ങി.
*സദ്യ* കഴിക്കണം.
ഒത്തിരി *ദൂരം* നടന്നു.
നടന്നിട്ടും നടന്നിട്ടും അവൾക്ക് സദ്യ കിട്ടിയില്ല.
അവൾ *ദു:ഖിച്ചു* .
അപ്പോൾ മരങ്ങൾ അവൾക്ക് പഴസ്സദ്യ നൽകി.
"കഥയായി ഇനിയുള്ള പ്രോസസ് പറയൂ" എന്ന് ടീച്ചറോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ടീച്ചറുടെ പ്രതികരണം:"അതിൽ നിന്നും പല വാക്കുകൾ ഉണ്ടാക്കാം ശ്രമിക്കാം,,, ദയക്കു ദീനം ആയി എന്ന് ഒന്നു എഴുതി നോക്കിയാലോ,, അവിടെ ദീ എഴുതാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ കട്ടിക്ക് എഴുത്ത്, ബോർഡ് എഴുത്ത്, ഘടന എഴുത്ത്, പിന്തുണയും പ്രവർത്തികമാണല്ലോ? ഒരു ഉദാഹരണം പറഞ്ഞതല്ലേ, ആശയം ഉറപ്പിച്ച ശേഷം എഴുതിലേക്ക് പോകാമല്ലോ അവിടെ അല്ലെ എഡിറ്റിങ് നടക്കുന്നത്. ക്ലാസ്സിൽ എപ്പഴും ആദ്യമേ എഴുതുവല്ലല്ലോ, നമ്മൾ അവർക്ക് അതിനുള്ള സാഹചര്യം ഒരുക്കി അവസാനം അല്ലെ എഴുതാൻ തുടങ്ങുന്നത്?"
അതായത് ടീച്ചര് പറഞ്ഞുപറഞ്ഞ് ആദ്യത്തെ അക്ഷരപദസൂര്യനില് നിന്നും കഥയിലേക്ക് വന്നു, കഥയെ പ്രോസസ് ചെയ്യാന് തീരുമാനിച്ചു.
"പദ സൂര്യൻ്റെ യാന്ത്രികതയില്ലാതെ ഇത്തരം ഒരു ചിത്രകഥ ഉപയോഗിച്ചാൽ എന്താണ് കുഴപ്പം? ടീച്ചർ കഥയിലേക്ക് വരുന്നുണ്ടല്ലോ?"
ചിത്രകഥ ഉപപാഠമാകുമ്പോള്.
ഈ കുട്ടിയുടെ പേര് പറയാമോ? രണ്ടക്ഷരമുള്ള പേരാണ്. കുട്ടികളുടെ പ്രതികരണങ്ങള്. അവസാനിക്കുന്നത് യ യിലാണ്. മായ, ലയ എന്നിങ്ങനെ പ്രതീക്ഷിത പ്രതികരണം. അതൊന്നുമല്ല. ടീച്ചര് ബോര്ഡില് ദിയ എന്ന് എഴുതുന്നു. ( വായിക്കാന് ആവശ്യബോധം സൃഷ്ടിച്ചുവോ? )
- തുടര്ന്ന് ചിത്രങ്ങള് നോക്കി എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് കുട്ടികളെക്കൊണ്ട് പറയിക്കുന്നു.
കുട്ടികളുടെ ആശയങ്ങള്ക്കൂടി പ്രയോജനപ്പെടുത്തി ചുവടെയുള്ള വാക്യങ്ങള് ഓരോ ഫ്രെയിമിനും രൂപപ്പെടുത്തുന്നു. ചില വിശകലന ചോദ്യങ്ങള് വേണ്ടിവരും
ദിയ, ദൂരം, ദാഹം, ദേഹം, സദ്യ എന്നീ വാക്കുകള് ദ ചേര്ന്നതാണ്. ദയുമായി പല ചിഹ്നങ്ങള് ചേരുന്നുമുണ്ട്. ദാഹവും ദേഹവും വന്നതിനാല് ഏ സ്വരത്തിന്റെ ചിഹ്നവും കൃത്യമായി ഊന്നാന് സാധിക്കും. ഏതെങ്കിലും കുട്ടികള്ക്ക് ഏതെങ്കിലും അക്ഷരത്തില് കൂടുതല് അനുഭവം വേണ്ടി വന്നാല് ഇത്തരം ഉപപാഠങ്ങള് തയ്യാറാക്കുകയാണ് വേണ്ടത്.
ഹാജരാകാത്ത കുട്ടികളുടെ അനുഭവവിടവ് പരിഹരിക്കാനും ഉപപാഠങ്ങള് സഹായകമാണ്.
ഉപപാഠങ്ങള് തയ്യാറാക്കുമ്പോള്
- അനുഭവം കൂടുതല് വേണ്ട അക്ഷരങ്ങളെയും ചിഹ്നങ്ങളെയും കേന്ദ്രീകരിച്ചാകണം
- ചിത്രസഹായത്തോടെ ഉപപാഠങ്ങള് തയ്യാറാക്കാന് ശ്രമിച്ചാലേ പങ്കാളിത്ത രീതിയില് ആശയം രൂപപ്പെടുത്താനാകൂ.
- രൂപപ്പെടുത്താന് സാധ്യതയുള്ള വാക്യങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് ടീച്ചര്ക്ക് മുന്കൂട്ടി ധാരണ വേണം
- ആ വാക്യങ്ങള് മനസ്സില് വെച്ചാകണം വിശകലന ചോദ്യങ്ങള് ഉന്നയിക്കേണ്ടത്
- കുറുവാക്യങ്ങളാകുന്നത് നന്ന്
- വാക്കുകള് പരിചയപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങളുള്ളവയാകണം.
- ഒരു കഥയുടെയോ വിവരണത്തിന്റെയോ സംഭാഷണത്തിന്റെയോ ആശയതലം വേണം
- പൂര്ണതയുണ്ടാകണം.
- ഉപപാഠം ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് വായനയുടെ പ്രക്രിയാഘട്ടങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകണം
- കുട്ടിക്ക് സ്വന്തം രീതിയില് പടം വരച്ച് എഴുതാനും അവസരം ഒരുക്കാം.
- ആശയാവതരണരീതിയോട് നീതി പുലര്ത്തുന്നതാകണം
- കുട്ടിക്ക് മററുള്ളവരുമായി പങ്കിടാന് കഴിയുന്ന ഒരു പുതിയ കഥ കിട്ടണം. അത് ക്ലാസില് വായിച്ച് അവതരിപ്പിക്കാനും അവസരം നല്കണം.
- ആവര്ത്തനവിരസമല്ലാത്ത അനുഭവമായിരിക്കണം.
2023-24വര്ഷം ചിഹ്നത്തിട്ടമില്ലാത്ത കുട്ടികള്ക്കായി ക്ലസ്റ്റര് പരിശീലനത്തില് ഉപയോഗിച്ച ഉപപാഠമാണ് ചുവടെയുള്ളത്. ഒ, ഒ എന്നിവയുടെ ചിഹ്നങ്ങള്ക്ക് ഊന്നല് നല്കുന്നു. പൂരിപ്പിക്കാനുള്ള രീതിയിലാണ് തയ്യാറാക്കിയത്. ടീച്ചറും കുട്ടികളും ഒത്തുചൊല്ലി ചൂണ്ടിവായന നടത്തി കണ്ടെത്തല് വായനയും കഴിഞ്ഞ് പൂരിപ്പിച്ചെഴുതണം. ഓരോ കുട്ടിയും ഓരോ കാര്യം ആയിരിക്കും ചേര്ക്കുക. എല്ലാവരും കൊക്കര കോ എന്ന് എഴുതിയാലേ പാട്ടിന്റെ രീതിക്ക് ചേരൂ.
മറ്റൊരു ടീച്ചര് റ, വ, പ, ക, ല എന്നിങ്ങനെ അക്ഷരങ്ങള് നല്കി വാക്കുണ്ടാക്കാന്. കുട്ടികള് ഉണ്ടാക്കിയ 'വാക്കു'കളാണ്. അക്ഷരങ്ങള് ചേര്ത്ത് വച്ചാല് വാക്കായി എന്നാണ് കുട്ടികളുടെ വിചാരം.
- റവ
- റപ
- റക
- റല
- വറ,
- വപ
- വക
- വല
- പറ
- പവ
- പക
- പല
- കറ
- കവ
- കല
- ലറ
- ലവ
- ലപ
- ലക
ടീച്ചര് സമ്മതിക്കില്ല. ഇവയില് പലതും തെറ്റാണെന്ന് പറഞ്ഞ് വെട്ടിക്കളഞ്ഞു. യാന്ത്രികമായ ഇത്തരം പ്രവര്ത്തനങ്ങളില് കുട്ടിയുടെ പദസമ്പത്ത് പ്രധാനമാണ്. സത്യത്തില് ഇതിലേതൊക്കെ വാക്കുകളാണെന്ന് ടീച്ചര്ക്കും അറിയില്ല. ഉദാഹരണത്തിന് വപ എന്നൊരു വാക്കുണ്ട്. ടീച്ചര്ക്കറിയാത്തതെല്ലാം തെറ്റ് എന്നതാണല്ലോ ടീച്ചറുടെ സമീപനം?
ഒരു ആശയപരിസരത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന് വാക്യങ്ങള് നിര്മിക്കുന്നതിനാണ് ആശയാവതരണരീതിയില് ശ്രമിക്കുന്നത്. ക്ലാസില് എട്ട് പത്ത് വായനപാഠങ്ങളുണ്ടാകും. രൂപീകരണപാഠങ്ങളടങ്ങിയ ചാര്ട്ടുകള് വേറെയും അവയെല്ലാം സമൃദ്ധമായ വായനാനുഭവങ്ങള് പ്രദാനം ചെയ്യും. അവ ഉപയോഗിച്ച് കണ്ടെത്തല് വായന നടത്തിയാല് പോരെ?
ആശയാവതരണരീതിയില് അക്ഷരബോധ്യത്തിനായി ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങള്
- അക്ഷരഘടന പറഞ്ഞ് പരിചയപ്പെടുത്തല്
- ചാര്ട്ടെഴുത്തും ബോര്ഡെഴുത്തും
- പിന്തുണബുക്കിലെഴുത്തും കട്ടിക്കെഴുത്തും
- മൂന്ന് തലങ്ങളിലുള്ള കണ്ടെത്തല് വായന
- തെളിവെടുത്തെഴുത്ത്
- പൊരുത്തപ്പെടുത്തിയെഴുത്ത്
- ബോര്ഡെഴുത്തും എഡിറ്റിംഗും
- പുതിയസന്ദര്ഭങ്ങളില് പരിചയപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങള് തിരിച്ചറിയല് ( വായനപാഠങ്ങള്)
- അക്ഷര പുനരനുഭവം
- ഉപപാഠങ്ങള്
- അക്ഷരബോധ്യച്ചാര്ട്ട് തയ്യാറാക്കി പിന്തുണാവസരങ്ങള് ഉറപ്പാക്കല്
- സംയുക്തഡയറിയെഴുത്ത്.
ആശയാവതരണരീതി എന്താണെന്ന് കൃത്യമായ ധാരണയില്ലാത്തവര് ക്രമേണയേ ആ പാതയിലേക്ക് വരൂ.
1. കുട്ടികള്ക്ക് എല്ലാവര്ക്കും അക്ഷരബോധ്യം ഉണ്ടാകണം. (അക്ഷരബോധ്യമെന്നത് ഒറ്റയ്ക്ക് നില്ക്കുന്ന ലിപിയും അതിന്റെ ഉച്ചാരണവും തമ്മില് ബന്ധിപ്പിക്കാനുള്ള കഴിവ് മാത്രമല്ല. തന്റെ ആശയങ്ങള് എഴുതിപ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രയോഗസന്ദര്ഭങ്ങളില് ശരിയായ രീതിയില് അക്ഷരം ഉപയോഗിക്കാനുള്ള കഴിവ്, പരിചയപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങള് വരുന്ന രചനകളും (തന്റെയും മറ്റുള്ളവരുടെയും) അച്ചടിച്ചവയും വായിച്ചുമനസ്സിലാക്കാനുള്ള കഴിവ്, എഴുതിയ കാര്യം പരിശോധിച്ച് മെച്ചപ്പെടുത്താനുള്ള കഴിവ് (എഡിറ്റിംഗ്) തുടങ്ങിയവ ഉള്പ്പെടും.)
2. അക്ഷരം സ്വായത്തമാക്കല് എല്ലാവരിലും ഒരേ കാലയളവില് നടക്കണമെന്നില്ല. അതിനാല് ഒരു അക്ഷരം പരിചയപ്പെടുത്തി തൊട്ടടുത്ത രണ്ട് പാഠങ്ങളിലെ പുനരനുഭവം പ്രധാനമാണ്. അക്ഷരം പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന പാഠത്തില്ത്തന്നെ ചിലര്ക്ക് അക്ഷരബോധ്യം ഉണ്ടാകാം. ചിലര്ക്ക് തൊട്ടടുത്ത പാഠത്തില് അത് നേടാനാകും. ബാക്കിയുള്ളവര്ക്ക് അടുത്ത പാഠത്തിലെ പുരനരനുഭവം കഴിയുമ്പേഴേക്കും അക്ഷരം സ്വായത്തമാക്കാനാകും.
3. എന്നാല് സ്ഥിരഹാജരില്ലാത്ത കുട്ടികള് ഈ നേട്ടം കൈവരിക്കുന്നതില് പിന്നാക്കമായിപ്പോകും. അവര്ക്ക് സവിശേഷ പിന്തുണ നല്കുന്നതിന് കഴിയണം. അവരെ കാലികമാക്കുക എന്നത് വെല്ലുവിളിയാണ്. സ്ഥിരഹാജരില്ലാത്തവരുടെ പഠനവിടവ് വേണ്ടത്ര പരിഗണിക്കാതെ പോകുന്ന സ്ഥിതി അവസാനിപ്പിക്കണം.
4. അക്ഷരം പരിചയപ്പെടുത്തിയ പാഠവും തൊട്ടടുത്ത രണ്ടുപാഠങ്ങളും പരിഗണിക്കാതെ ചിലര് പരിചയപ്പെടുത്തിയ പാഠത്തില്വച്ച് തന്നെ അക്ഷരം ഉറപ്പിക്കുന്നതിനായി അധ്യാപകസഹായിയിലോ പാഠപുസ്തകത്തിലോ ഇല്ലാത്ത പ്രവര്ത്തനങ്ങള് നല്കും.
പാഠവിനിമയത്തിന് സമയം തികയുന്നില്ല എന്ന് പരാതി പറയുന്നവരാണ് ഇത്തരം അധികപ്രവര്ത്തനങ്ങള് നല്കുന്നത്. അധികപ്രവര്ത്തനങ്ങള്ക്ക് സമയം കണ്ടെത്തുകയും പാഠവിനിമയത്തിന് സമയം കിട്ടാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രീതി മൊത്തം പാഠങ്ങളുടെയും വിനിമയം വൈകിക്കുകയും നേരെചൊവ്വെ പ്രക്രിയ പാലിക്കാന് സ്വയം അനുവദിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യും. കഴിഞ്ഞ വര്ഷം പല ക്ലാസുകളിലും സംഭവിച്ച ഇത്തരം അക്കാദമികപ്രതിസന്ധി ഈ വര്ഷം തുടരരുത്. ഇങ്ങനെയുള്ള ക്ലാസുകളില് ലക്ഷ്യം അകലെയായിരിക്കും.
5. അധികപ്രവര്ത്തനങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് പെടുന്നവയാണ് യാന്ത്രികമായ ഇത്തരം പ്രവര്ത്തനങ്ങള്.
6. നമ്മള് പറഞ്ഞത് അക്ഷരബോധ്യച്ചാര്ട്ട് തയ്യാറാക്കണമെന്നാണ്. അക്ഷരബോധ്യച്ചാര്ട്ട് കഴിഞ്ഞ വര്ഷം കുറച്ച് അധ്യാപകര് തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു. ഏതെല്ലാം അക്ഷരങ്ങളും ചിഹ്നങ്ങളും ഏതെല്ലാം കുട്ടികള്ക്ക് ഏതെല്ലാം പാഠങ്ങളില് വെച്ച് സ്വായത്തമാക്കാന് കഴിഞ്ഞു/ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നു കണ്ടെത്തുന്നതിനും അക്ഷരബോധ്യമില്ലാത്തവര്ക്ക് ഉപപാഠങ്ങള് തയ്യാറാക്കി അനുഭവം ഒരുക്കുന്നതിനും ആണ് അങ്ങനെ ചെയ്തത്. അതായത് ശരിയായി പ്രശ്നനിര്ണയം നടത്തി ആവശ്യാധിഷ്ഠിതമായി വ്യക്തിഗത ശ്രദ്ധ നല്കി ഇടപെടുന്ന രീതി ആണത്.
7. എല്ലാവരെയും ഒരു പോലെ കണ്ട് പൊതുവായി തെരഞ്ഞെടുത്ത അക്ഷരം നല്കി യാന്ത്രികമായി വാക്കുണ്ടാക്കലും പരസ്പരബന്ധമില്ലാതെ വാക്യമുണ്ടാക്കലും ആവശ്യമില്ല. കാരണം അത്തരം ആലോചനകളില് വരുന്ന വാക്യങ്ങള് മുന്കൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചവയല്ല. അതിലെ പല അക്ഷരങ്ങളും ചിലപ്പോള് കുട്ടികള്ക്ക് പ്രയാസം ഉണ്ടാക്കും. അതു മാത്രമല്ല ആശയാവതരണരീതിയുടെ സമീപനത്തില് നിന്നും തെന്നിമാറലാണത്.
എന്തല്ല ആശയാവതരണ രീതി?
- യാന്ത്രികമായ പ്രവർത്തനങ്ങളല്ല
- പരസ്പര ബന്ധമില്ലാതെ ഒറ്റപ്പെട്ട വാക്യങ്ങളുടെ പ്രയോഗമല്ല.
- പാഠഭാഗത്തോട് യോജിക്കാത്ത വാക്കുകളുടെ അവതരണമല്ല.
- പുനരനുഭവം ഉറപ്പാക്കാത്ത വാക്യ പദ സന്നിവേശമല്ല
- പഠന പ്രക്രിയയിൽ നിന്ന് അക്ഷരങ്ങളെ അകറ്റി നിറുത്തലല്ല.
- അക്ഷരാവതരണ രീതിയും പദാവതരണ രീതിയും ചേർത്തു കുഴയ്ക്കലല്ല
- അക്ഷരങ്ങളുടെയോ പദങ്ങളുടെയോ ആശയങ്ങളുടെയോ യാന്ത്രികമായ ആവർത്തന അഭ്യാസങ്ങളല്ല.
- കുട്ടിക്ക് വായിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈർഘ്യമേറിയ പാഠങ്ങൾ അച്ചടിച്ചു നൽകലല്ല
- വിരസമോ യാന്ത്രികമോ ആയ പ്രവർത്തനാധിക്യത്താൽ കുട്ടിയെ വെറുപ്പിക്കലല്ല.
- അക്ഷരബോധ്യത്തോടെയുള്ള എഴുത്തിനെ അവഗണിക്കലല്ല
- അക്ഷരങ്ങൾ ആവർത്തിച്ച് വരുന്ന , പ്രാസമൊത്ത പാട്ടുകൾ പാടിപ്പിക്കലല്ല
- യാന്ത്രികമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ കുത്തി നിറയ്ക്കലല്ല.
- കുട്ടിയുടെ താല്പര്യത്തെ ഉണർത്താത്ത യാന്ത്രികമായ വാക്യാവതരണമല്ല.
- ആശയമുണ്ടായാൽ മതി അക്ഷരം അറിയണ്ട എന്ന ചിന്ത അല്ല.
No comments:
Post a Comment